Publikacje
Jak wspierać twórczą aktywność dziecka?
Pobudzenie aktywności twórczej dziecka wspomaga jego harmonijny i pełny rozwój. Powoduje, że maluch jest ciekawy świata, samodzielny, ma wysoką samoocenę i jest otwarty na nowe doświadczenia. Zwiększają się również jego możliwości intelektualne i kompetencje społeczne. Twórczy rozwój jest możliwy w atmosferze bezpieczeństwa emocjonalnego, akceptacji i poczucia wolności.
-Rozmawiaj z dzieckiem o jego pomysłach i planach, wzmacniaj je swoimi pozytywnymi reakcjami. Prawidłowa komunikacja zachęca malucha do twórczych poszukiwań lub je niweczy:
- Słuchaj aktywnie dziecka, jak najczęściej okazuj zainteresowanie: To interesujące! Dobre pytanie! Opowiedz o tym coś więcej.
- Komentuj to co widzicie i robicie, zachęcaj malucha do zadawania pytań i zawsze odpowiadaj na jego pytania.
- Wystrzegaj się stwierdzeń wyrażających wątpliwość co do celu działań podejmowanych przez dziecko, jak: Nigdy dotąd tego nie robiliśmy, Z tym będzie tylko kłopot, Radziliśmy sobie zawsze doskonale bez tego, To nie będzie działać, Ale co pomyślą inni…
- Unikaj stwierdzeń, które obniżają samoocenę dziecka: Nie zadawaj głupich pytań, Kto to widział, żeby tak robić…, Dlaczego nie pomyślisz, zanim zaczniesz coś zrobisz?!
- Pomagaj maluchowi tylko wtedy, kiedy tego oczekuje. Dziel z nim ryzyko: Na pewno dasz sobie radę, Jak będziesz potrzebować pomocy, daj mi znać.
- Okazuj dziecku szacunek. Poważnie traktuj jego decyzje. Nie odrzucaj nowych pomysłów , nie okazuj zniecierpliwienia, nie narzucaj ustalonych wcześniej odpowiedzi. Pokaż mu (najlepiej na własnym przykładzie!), że błędy to zwyczajna sprawa, można je wykorzystać do nauczenia się czegoś nowego.
- Uważnie dobieraj zabawki i gry pod kątem stymulowania twórczej aktywności swojej pociechy. Pozwalaj na wykorzystywanie w zabawach przedmiotów o innym przeznaczeniu (np. kartonów, niepotrzebnych opakowań, garnków, pokrywek).
- Baw się razem z dzieckiem w gry i zabawy stymulujące twórcze myślenie (np. podczas spaceru, podróży samochodem, pociągiem), takie jak: Wymień znane ci rzeczy, które są niebieskie i miękkie, białe i zimne, Jak inaczej możemy nazwać…(np. stół, okno); gra w skojarzenia: Z czym kojarzy ci się…(np. lato, tramwaj) – każdy uczestnik podaje słowo, które kojarzy mu się z wyrazem wymienionym wcześniej; wcielanie się w role – uczestnicy losują postacie (król, niemowlę, kot i itp.) i przedstawiają je werbalnie i/lub ruchowo; rysowanie lub malowanie ilustracji do fragmentów muzycznych, pojęć abstrakcyjnych, uczuć (miłość, radość, smutek, problemy, kłopoty, zapachy).
- Zapewnij dziecku kontakt ze sztuką. Jeśli na co dzień nie macie dostępu do dużych galerii, muzeów czy sal koncertowych, warto sprawdzić ofertę lokalnych domów kultury czy pracowni plastycznych, pokazać ciekawe obiekty architektoniczne lub zabytki sztuki sakralnej w kościołach. Nieocenioną wartość będą miały spotkania z lokalnymi twórcami amatorami.
- Zachęcaj dziecko do podejmowania aktywności artystycznej i rozwijania umiejętności. Zadbaj, by w domu znajdowały się takie materiały i przybory, jak: kredki, farby, masy plastyczne do lepienia, papier o różnych fakturach, nożyczki, klej. Gromadź tzw. Materiały odpadowe (makulaturę, pojemniki, pudełka po żywności, kosmetykach, środkach higienicznych, np. rolki po jednorazowych ręcznikach) i pozwól by dziecko miało do nich stały dostęp.
Żródło: „Wychowanie w przedszkolu”
Pierwsza pomoc w przypadku krwotoku zewnętrznego
Krwotok zewnętrzny powstaje najczęściej na skutek mechanicznego uszkodzenia tkanek ciała i naczyń krwionośnych. Jest to stan zagrożenia życia, gdyż przerwanie żył czy tętnic powoduje silny wypływ krwi, co może w konsekwencji doprowadzić do śmierci poszkodowanego. Stąd znajomość zasad pierwszej pomocy w przypadku krwotoku jest niezwykle istotna.
Krwotoki, ze względu na rodzaj uszkodzonej tkanki, dzielimy na tętnicze, żylne i włośniczkowe. Te ostatnie są spowodowane przez drobne skaleczenia czy otarcia i zwykle nie stanowią bezpośredniego zagrożenia. Pierwsza pomoc sprowadza się do oczyszczenia rany i jej zabezpieczenia plastrem czy jałowym opatrunkiem.
Najgroźniejsze dla życia są krwotoki tętnicze i żylne, gdyż powodują dość szybką utratę krwi. Pierwsza pomoc poszkodowanemu polega na założeniu na ranę opatrunku uciskowego. Na zranione miejsce nakładamy najpierw jałowy materiał opatrunkowy, a następnie mocujemy go za pomocą bandaża. Po nałożeniu kilku zwojów dokładamy materiał uciskowy (np. zwiniętą rolkę bandaża lub twardy przedmiot) w celu lepszego ucisku materiału opatrunkowego na ranę. Całość ciasno bandażujemy. Jeśli rana przesiąka krwią możemy dołożyć kolejną warstwę bandaża. W przypadku krwotoku z kończyn możemy unieść je do góry (powyżej serca), aby zmniejszyć krwawienie.
Nagły ubytek krwi może doprowadzić do wstrząsu i śmierci. Dlatego w przypadku intensywnego krwotoku należy wezwać pogotowie ratunkowe (nr 999 lub 112) oraz ułożyć poszkodowanego w pozycji przeciwwstrząsowej, tj. w pozycji leżącej na plecach z nogami uniesionymi na wysokość ok. 30 centymetrów nad podłożem (o ile nie ma przeciwwskazań w rodzaju urazu kręgosłupa, głowy itd. ).
UWAGA:
Powszechnie funkcjonuje przekonanie, że w przypadku intensywnego krwotoku należy stosować opaskę uciskową. To błąd! Opaskę uciskową stosuje się niemal wyłącznie w przypadku amputacji kończyny lub wtedy, gdy inne sposoby tamowania krwotoku zawiodą. W innych sytuacjach opaska uciskowa może wyrządzić poszkodowanemu więcej szkody, niż pożytku! Pamiętaj także o bezpieczeństwie własnym – jeśli to możliwe, załóż rękawiczki jednorazowe i unikaj kontaktu z krwią poszkodowanego.
W celu lepszego opanowania techniki udzielania pierwszej pomocy warto skorzystać z darmowych szkoleń z pierwszej pomocy, organizowanych przez liczne stowarzyszenia i fundacje - dla bezpieczeństwa Twoich najbliższych!
Wypadek! Co robić? Pierwsza pomoc przedmedyczna.
Skaleczenia, otarcia i siniaki to niestety nieodłączne elementy działania naszych dzieci w otaczającym środowisku. Niezależnie od tego jak bardzo rodzice są uważni i przewidujący, wypadki się zdarzają. Dlatego ważne jest, abyśmy wiedzieli jak reagować w sytuacji, gdy dziecko ulegnie wypadkowi, gdyż udzielenie pierwszej pomocy jest niezwykle ważne.
Zranienie- ranę pozostawiamy w stanie, w jakim ją zastaliśmy, przykryj jedynie, możliwie szybko, jałowym materiałem opatrunkowym. W czasie opatrywania ranny dziecko powinno leżeć lub przynajmniej siedzieć. Nie należy usuwać ciał obcych tkwiących w ranie, gdyż zapobiegają krwawieniu.
Krwawienie z nosa- każ dziecku usiąść z głową pochyloną do przodu i siedzieć spokojnie przez dłuższy czas. Połóż mu na nasadzie nosa i karku zimny, mokry ręcznik lub lód. Jeśli krwawienie nie ustaje, włóż w obie dziurki od nosa tampony z gazy.
Oparzenie-drobniejsze oparzenia jak najszybciej ozięb zimną wodą lub przyłóż kostki lodu i trzymaj, dopóki ból nie ustąpi. Nie stosuj żadnych maści ani tłuszczów. Pęcherze na skórze przykryj sterylnym opatrunkiem. Nie przebijaj ich ani nie wyciskaj.
Omdlenie- ułóż dziecko na plecach. Upewnij się, że oddycha. Najpierw unieś nogi, rozepnij ubranie, otwórz okno lub wynieś dziecko do chłodnego miejsca. Jeśli omdlenie trwa dłużej niż minutę lub dwie, przykryj je i wezwij karetkę pogotowia.
Udławienie- nakłoń dziecko do kaszlu, jeśli to nie przynosi skutku, pochyl dziecko i uderz 5 razy między łopatki. Jeśli stan dziecka nie ulega zmianie zastosuj manewr Heimlicha: stojąc z tyłu, obejmujemy dziecko na wysokości brzucha, kładziemy nasadę złączonych dłoni między pępkiem a dolnymi żebrami. Ściskając do siebie, lekko w górę, wypychamy powietrze z dolnej części płuc poszkodowanego. Wykonuje się 5 serii po 5 razy.
Urazy głowy- przy uderzeniu w głowę istnieje niebezpieczeństwo urazu mózgowego i późniejszych poważnych komplikacji. Jeśli głowa krwawi, załóż opatrunek, zabandażuj i każ dziecku leżeć, dopóki nie przyjedzie lekarz.
Resuscytacja krążeniowo- oddechowa u dzieci
Odchyl głowę dziecka do tyłu, trzymając jedną rękę na czole, zaś palce drugą umieszczając na brodzie (twardych częściach żuchwy). Palcami dłoni umieszczonej na czole zaciśnij nos dziecka.Obejmij swoimi ustami usta dziecka i wdmuchnij w nie powietrze. Wdmuchnij mniej więcej tyle powietrza, ile sam masz w płucach; nie nabieraj więcej, bo wtłoczysz powietrze do żołądka dziecka i wywołasz wymioty.Wykonaj 5 wdechów ratowniczych.Znajdź środek klatki piersiowej dziecka. Połóż tam spód jednej dłoni - drugą trzymaj na czole dziecka, utrzymując udrożnione drogi oddechowe - wykonaj 30 uciśnięć (u niemowląt uciski wykonujemy dwoma palcami).Ponownie obejmując usta dziecka własnymi ustami, wykonaj 2 wdechy ratownicze.kontynuuj uciski (30) i wdechy (2) do przyjazdu pogotowia ratunkowego, do momentu, aż dziecko da oznaki życia (zacznie się ruszać, kaszleć).
Kiedy wezwać pomoc?
W przypadku gdy są dwie osoby jedna rozpoczyna czynności resuscytacyjne, a druga wzywa pomoc;
Gdy jesteś sam przeprowadź jednominutową akcję resuscytacyjną, a następnie wezwij pomoc;Wyjątkiem od tej zasady są dzieci ze znaną kardiologiczną przeszłością chorobową w tej sytuacji należy natychmiast wezwać pomoc.
Numery służb ratowniczych:
997 - Policja
998 - Straż Pożarna
999 - Pogotowie Ratunkowe
112 - telefonując z telefonu komórkowego dodzwaniamy się do najbliższej jednostki policji. Połączenie jest bezpłatne i można je zrealizować z dowolnego telefonu komórkowego.
601 100 100 - numer Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego
601 100 300 - numer komórkowy Górskiego oraz Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego
opracowała M. Bielicka